Gaan na inhoud

Eksponent

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

In die wiskunde is 'n eksponent (vanuit Latyns exponere: om buite te plaas) die aantal kere wat die grondtal in 'n magsverheffing met homself vermenigvuldig word om die resultaat te verkry.

Voorbeeld :
Hierin is die eksponent 4.

Die wiskundige funksie wat 'n eksponent as 'uitkoms' gee is die logaritme.

Voorbeeld: