Gaan na inhoud

V12-enjin

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Ferrari Colombo tipe 125 "Testa Rossa"-enjin in 'n 1961 Ferrari 250TR Spyder

'n V12-enjin is 'n binnebrandenjin met 12 silinders. Die enjin het ses silinders aan elke kant genoem banke. Die twee banke vorm 'n "V"-hoek. In die meeste enjins is die twee banke op 'n 60° hoek met mekaar. Al twaalf suiers draai 'n gemeenskaplike krukas. Dit kan aangedryf word deur verskillende tipes brandstof, insluitend petrol, diesel en natuurlike gas.

Elke silinderbank is basies 'n reguit-6. Dit is in 'n perfekte balans, ongeag watter V-hoek gebruik word. 'n V12-enjin het nie balansseergewigte nodig nie. 'n V12 wat skuins op 45°, 60°, 120° of 180° van mekaar lê, het 'n gelyke vuurorde en loop gladder as 'n reguit-6. Dit bied 'n gladlopende enjin vir luukse motors, en in 'n renmotor kan hierdie enjin baie ligter gemaak word. Dit maak die enjin meer ontvanklik en gladder. In 'n groot, swaar enjin, kan 'n V12-opset stadiger laat loop word, wat die enjin se lewe heelwat sal verleng.

Hierdie konfigurasie was gewild vir vliegtuigenjins, een van die bekendste voorbeelde is die Rolls-Royce Merlin.

'n V12 met sy verkoeler (voor) lê die hele enjinkompartement van die Toyota Century vol.